(همین جا توضیح دهم که از جهت گیری طبقاتی،مراد این نیست که هر ثروتمندی در طبقهء مخالف،و هر فقیری در طبقهء موافق قرار می گیرد.چه بسیارند افراد ثروتمندی که در جهت گیری اجتماعی،در طبقهء چپ قرار می گیرند و افراد فقیری که در طبقهء راست.اما طبقهء اجتماعی چنین نیست و فرق است میان طبقهء اجتماعی و فرد)
پیامبر اسلام(ص) به میزانی که اسلام را در مسیر ارزشهای انسانی و اخلاقی و اعتقادی طرح می کند،رسالت اجتماعی خویش را نیز در مسیر مبارزهء طبقهء اشرافی زمان - کاروانداران،برده داران و باغداران طائف - توسعه می دهد و شخصیت انسانی توده ها را هم بدانها باز می گرداند.این است که بردهء حبشی سیاهی چون بلال،در نهضت اسلام،چنان شخصیت محبوب و شریف و برجسته ای می یابد که اشراف بزرگ قریش در برابرش احساس حقارت می کنند.این نشان می دهد که از نظر جناح طبقاتی و اجتماعی،تکیه گاه و موضع گیری نهضت کجاست و نظرِ لطفِ الله - خدای این مکتب - و منّت و نعمتش،متوجه کدام طبقه.
بنابراین رسالت اسلام - به عنوان یک ایدئولوژی الهی - نجات طبقهء محکوم و محروم است و مبارزه با قوانین وضعی،و ارزشهای هنری و اخلاقی ای که وابسته به طبقهء حاکم است.چنین شد که با شکستن لات و عزّی و فرو ریختن بت های اشرافی،شعر جاهلی - که هنر پرصنعت و زیبائی بود و در عین حال انباشته از تفنن های اشرافی - نیز نابود شد و لباسها و آرایشها و دبدبه و شکوه و جلال اشرافیت،همه فرو ریخت و دیگر کسی نتوانست از اجدادش بگوید و به مداحی فلان خان و خانواده بنشیند،چرا که الحمدلله رب العالمین،سپاس تنها از آنِ خداست.
پیغمبر اسلام(ص) دو رسالت داشت:یکی رسالت پیغمبری و نبوت و ابلاغ،که رسالتی بود چون رسالت پیامبران دیگر.پیامی دریافت کرده بود و باید به مردم می رساند،و رساند.و رسالت دیگر،پیاده کردن پیام،امامت،رهبری جامعه و آموزش گروهی از انسانها برای تشکیل یک امت نمونه در جامعهء بشری.اینجاست که رهبری سیاسی و اجتماعی و مسئولیت و تعهد و درگیری و جنگ و جهاد می خواهد.این است که پیامبر،در دستی پیام دارد و در دستی،شمشیر.یکی نمایندهء مکتب و نبوت و یکی نمایندهء رسالت و رهبری،امامت.
ادامه دارد...